Special Day!

23 september 2016..

Lieve kleine Pixel J...

Vandaag is een bijzondere dag, ik ben namelijk jarig, 31 zou je zeggen.. Maar neee,,, je a.s. mama is weer 30 geworden, maar dan met 1 jaar ervaring. Heb het afgelopen jaar enorm gave dingen meegemaakt.. Van mijn vorige verjaardag tot nu veel mooie reizen mogen maken, word helemaal blij als ik eraan terugdenk, maar dat is eigenlijk niks vergeleken bij het gevoel wat jij me nu al geeft en je bent er nog niet eens.

Ik wilde mezelf een verjaardagscadeautje geven, dus na een goede 12-weken echo ben ik gaan bellen naar Echografie in Westerhoven met de vraag of de geslachtsbepalingsecho met 14.5 week mogelijk is. 'Ja hoor, dat moet lukken' was haar antwoord. Mooi, afspraak staat dus om 16.10 uur... Vandaag is het dan eindelijk zover! Normaal doe ik niks aan mijn verjaardag, maar dit is een bijzondere dag en nu kan ik het nieuws mooi delen op mijn verjaardag.. want hoe krijg ik op later tijdstip anders alle mensen bij elkaar?

Mijn verjaardag begint al top, klokslag 12 uur mag ik kaarsjes uitblazen, dankzij mijn lieve huisgenoot. Na een nacht vol zenuwen komt mijn lieve zusje om 9 uur een ontbijtje brengen. Rond 11 uur heb ik met een vriendin afgesproken om de laatste inkopen te halen, als ik rond 13 uur terugkom hebben mijn zusje en huisgenootje het hele huis versierd, super lief! Als alle boodschappen opgeruimd zijn, nog even relaxen met de minuten wegkijkend op de klok.

Om 15.30 uur zijn Jackie, Sabina en Jack zover om richting Westerhoven te gaan. Ik hou het bijna niet meer Pixel, wil weten of je een jongen of meisje bent. De eerste weken heb ik heel sterk het gevoel gehad dat je een menneke bent, maar rond de 8e week ben ik gewisseld. Ik ben er eigenlijk 200% zeker van dat je een meisje bent, met de stille hoop voor een jongen. Op het afgesproken tijdstip bereiken we de plaats van bestemming. Het loopt een klein beetje uit, maar om 16.25 uur zijn we dan eindelijk aan de beurt. De lieve mevrouw begint gelukkig meteen, ik ben nog opzoek naar je hartslag als er gezegd wordt, ik heb het al gezien. JAAAAA.. ik zat ernaast, je bent een menneke, want bij een meisje kijken ze eerst tussen de benen, opzoek naar de schaamlipjes, dat heb ik haar niet zien doen, dus de enige constatering is dat er een dingie zit. Ze beaamd dit meteen, Daar gaat mijn zogenaamde goede gevoel, opzich niet heel gek, heb het echt bij iedereen fout, terwijl ik iedere keer opnieuw 50% kans heb. Moet nog wel aan het idee wennen, flinke omschakeling, geen roze jurkjes, best een opluchting voor iemand zoals mij... Neeeeee, lekker naar voetbal met na afloop broodjes frikandel met mayo.. Love it! Tot nu toe heb ik je kloppend hartje alleen via beelden mogen zien kloppen. Zou hem van de verloskundige bij de volgende afspraak op 4 okt pas mogen horen. Wat ben ik blij met deze afspraak, want zonder vooraankondiging schakelt het beeld om naar een sterke krachtige hartslag, daar zijn we met zijn alle getuige van.. Weer zo'n bijzonder moment, schiet er helemaal vol van, weer een WAUW-moment. Omdat ik jarig ben krijg ik er gratis 3D, 4D en HD live bij. Volgens mij vermaak jij je prima daarbinnen, want je bent alleen maar aan het jumpen. Je heb energie nodig om te groeien, dus ook tijdig je rust pakken he ;-). Ze voert ook nog even een check uit op de organen en lichamelijke afwijkingen zoals een hazenlipje en/of klompvoetjes. Alles ziet er goed uit... fieuwwww, extra geruststelling.

Eenmaal thuis een vette hap naar binnen duwen en de laatste voorbereidingen treffen. Tussen 19.15 en 19.30 druppelt alle visite binnen. Mooi op tijd, zoals gevraagd. Als we compleet zijn wil ik direct beginnen, want nu is het nog licht buiten. Zie hier het resultaat!

(Uploaden van het filmpje ging niet, dus) ... Klik hier voor Youtube

Jaaa... kleintje, zusjes en ik waren niet als enige verbaast, de meerderheid dacht namelijk een meid, maar op de echo foto's zie je duidelijk je Dingie zitten, daar kun je onmogelijk onderuit. Oh ja... sorry dat ik hem aan iedereen laat zien. Ik beloof bij deze plechtig dat ik nooit geen naakt foto's meer op internet zal zetten.. maar ben zo enorm trots.. Ik krijg gewoon een Zoon. Hoe gaaf is dat.. nou duim jij maar lekker verder, we zitten bijna op de helft!

12 weken echo

6 september 2016

Lieve Pixel,

Vandaag is het moment dan daar, de 12 weken echo. Voelt toch als een cruciaal punt, ook omdat de placenta het nu overneemt van het dooierzakje. Maar ik ben er eigenlijk van overtuigd dat alles goed gaat, aangezien ik al uit 2 broeken ben gescheurd en mijn buikje toch echt aan het groeien is.

Bij deze echo neem ik Anja mee, dat was een hele goede vriendin van mijn mama. Bij de eerste echo's heb ik al wat van je nieuwe familie en 2 van mijn vriendinnen meegenomen. Iedereen is zo benieuwd naar je, ze kunnen nu al niet wachten om je te verwelkomen.

De afspraak staat om 15.10 uur, het loopt een beetje uit. Normaal niet erg, maar zit met een gigantisch volle blaas, waarom zou je denken? Dat moet bij het maken van een echo tot de 26e week. Om 15.25 uur zijn we aan de beurt. De verloskundige vraagt of ik met de echo wil beginnen, uiteraard zeg ik daar geen nee tegen. Na 1 seconde zegt ze > 'ik zie een hartslag' ... Ik heb nog niks gezien, maar thank god, je doet het nog! Wat een opluchting, we hebben de 12 weken gered... damnnnn, wat ben ik intens gelukkig nu, zoiets valt niet te omschrijven. We zijn er nog lang niet natuurlijk, maar volgens mij zijn we inmiddels aardig op weg. Ik kan mijn ogen niet van je afhouden, ik zie benen met voetjes, armen met handjes, ik zie zelfs al vingers, dan nog niet te spreken over je neusje en je mondje, wauw... zo duidelijk allemaal. Je bent gewoon helemaal af, een klein mini-mensje van slechts 5,4 cm en dat in 6 weekjes tijd, dat kun je je haast niet voorstellen, zo'n bijzonder proces. Het is haast niet te begrijpen dat het vrouwelijk lichaam hier toe in staat is.

In tussen hoor ik Anja vol bewondering achter me, zo'n fijn lief mens. Ben blij dat ik haar er ook bij kan betrekken op deze manier. Na de echo volgt het intake gesprek nog, ik ga eerst mijn blaas legen voordat die zelf richting de wc loopt. Als ik terugkom zie ik dat Anja in tranen is. Ze is zo blij voor me, maar aan de andere kant ook verdrietig omdat mama dit niet kan meemaken. Ze geeft me een knuffel, terwijl ik probeer niet mee te snikken. Tijdens de intake komen er een aantal vragen over erfelijke ziektes, gezondheid, medicijngebruik en wordt mijn bloeddruk en hartslag gemeten. Allemaal dik in orde gelukkig. De volgende echo zou pas met 19 weken zijn. Ze willen me over 4 weken wel terugzien, maar dat is voor een gewone controle, zonder echo. Wel mag ik dan voor de eerste keer naar je hartje luisteren. Maar ik ben niet helemaal van gisteren, want laat mooi eind deze maand een echo maken voor de geslachtsbepaling. Heb namelijk geen zin om tot de 20 weken echo te wachten en nu kan ik tussendoor mooi nog een keer naar je spieken. Plus, ik ben wel heeeeeeeel nieuwsgierig.. 

Maar voor nu... Groei maar lekker door lieve kleine Pixel, maak je sterk voor het grootste avontuur ever!