Het is inmiddels een aardige tijd geleden dat ik geschreven heb, want ben morgen namelijk al weer 24 weekjes onderweg, de tijd vliegt.. Dus bij deze alle nieuwtjes!
6 oktober >
Jaaaa de eerste schopjes zijn een feit met 16.1 week. Heel bijzonder. Wist niet precies waar ik op moest letten, maar een vriendinnetje zei dat het als belletjes in je buik voelde... en ik maar denken dat mijn darmen van slag zijn. Nou nee dus... kleine Pixel laat voortaan van zich horen, klein draakje.
13 oktober >
Met 17.1 heb ik op camera het eerste schopje van buitenaf al te pakken. Nog niet heel sterk, maar mijn buikje komt duidelijk omhoog. Naar mate de weken verstrijken wordt kleine Pixel sterker.. Ik kan niet meer om de schopjes heen en als ik mijn hand op mijn buik leg voel ik hem ook.
1 november >
Het is zover... sta al op met een brok in mijn keel. Today is the day! De 20 weken echo. Bij eerdere echo's zat ik stiekem wel een beetje met de angst dat het hartje niet meer zou kloppen, die angst is er op dat moment helemaal niet, want hij is duidelijk aanwezig. Maar je zou toch maar het nieuws krijgen dat het niet goed is.. en nu ben ik helemaal geen pessimist, want vele om mij heen hebben gewoon een gezond gekregen, maar heb toch al 4 keer meegemaakt dat de zwangerschap moest worden afgebroken omdat de kleine niet levensvatbaar bleek te zijn. Garantie heb je zelfs na een 20 weken echo niet, maar toch iets meer zekerheid, omdat alle belangrijke organen worden nagekeken. Enfin, om 14.30 uur zit mijn werkdag erop. Op mijn gemak naar huis, Rocky uitlaten en opfrissen. Om 15.30 uur pikken Papa en Marie-Jose me op. Zo nuchter als altijd geloven ze het wel. Ze gaan er standaard vanuit dat alles goed is. Fijn dat zij wel zo optimistisch zijn, maar dat veranderd bij mij niks. Heb ik wel gezien bij mijn zusje, zagen ze op de 20 weken echo een schissis afwijking bij mijn neefje. Dat was toen best een shock voor iedereen. Inmiddels is zijn lipje super mooi gecorrigeerd, maar zorgen heeft ze altijd, want nu blijkt zijn kaak niet goed te zijn, waardoor hij weer geopereerd moet worden. Inmiddels al voor diverse problemen zo'n 16 keer geopereerd. En ja dat is best wel heel zwaar als alleenstaande moeder. Maar het belangrijkste is dat de kleine man geestelijk gezond is en dit tijdelijke defecten zijn, hij functioneert goed in de maatschappij en dat is het enige wat voor mij telt. Mijn belangrijkste prioriteit nu zijn de aanleg van de hersens, hartje en organen. Uiterlijke defecten zijn op te lossen. Anyway... want nu kom ik wel heel dramatisch over, wil ik toch vermelden dat ik enorm naar uitkijk om mijn kleine prins weer te zien, is inmiddels 6 weken geleden, ben zoooo benieuwd hoe hij gegroeid is.
Om 16 uur mogen we naar binnen. Mag meteen plaats nemen op het bed met het hart in mijn keel, maar zodra ik lig en kleine Pixel zie word ik meteen weer rustig.. WAUW.... wat is hij gegroeid.. ik ben al verliefd, maar die gevoelens worden alleen maar sterker. Meneer past niet eens meer op het echo beeld, het is al een hele knul, mijn trots!! Terwijl ik mijn ogen niet van het beeld kan houden verteld ze eigenlijk in no time dat alles er goed uitziet. Opgelucht loop ik weer naar buiten, nagenietend van de mooie beelden.
En verder >
Heb redelijk wat last van harde buiken, last van mijn bekken, banden en enorme vermoeidheid. De vermoeidheid komt van het onrustig slapen. Moet er soms wel 4 keer uit om te plassen. Gelukkig afgewisseld met enkele nachten waar ik er maar 1 keer uit moet. Voor de harde buiken maak ik in tussentijd nog 2 keer een afspraak met de verloskundige, moet minder gaan werken en meer rust nemen. Gelukkig heb ik daar nu niet veel moeite mee, want ondanks mijn hersens voor 10 vooruit willen, wil mijn lichaam niet echt. Na controle blijkt mijn baarmoedermond gelukkig nog goed dicht te zitten, wat al een hele opluchting is. Kamp helaas wel met een blaasontsteking, dus nu moet ik er in de nacht zo'n 6 keer uit, krijg daarvoor nu een kuurtje voor 7 daagjes, maar eej kleinigheidje blijf je houden. Op 14 november heb ik een doppler gekocht daarmee kan ik zelf naar het hartje luisteren, hoe gaaf is dat! En nee ik ben niet iedere dag aan het luisteren ;-) Maar zo mee en dan kan ik nu lekker een momentje voor mezelf nemen met mijn kleine drukke man, heerlijk is dat. Ondanks de lichamelijke kwaaltjes, geniet ik echt wel van zijn getrappel en alleen al bij het horen van zijn hartslag of bij het zien van zijn foto schiet ik weer vol, de aankomende 16 weken zijn echt wel te overzien, kan echt niet wachten. Gelukkig gaat de tijd snel.
Normaal krijg je tussen de 20 en 35 weekjes geen echo's meer. Nu heb ik op 15 november via de Fontys een gratis echo gehad, zie foto's 22 weken hieronder. Op 22 november heb ik ook een gratis echo gehad, hiervan heb ik geen leuke foto's want heb letterlijk een uur naar meneer zijn ruggengraat zitten kijken. Nu snap ik ook waarom ik hem minder voel, hij is 180 gedraaid en zijn rug ligt dus naar mijn buik en zijn handen en voetjes naar mijn rug, ruimte genoeg dus.
Thuisfront >
Tja wat zal ik daar over zeggen. Ik had het briljante plan nog alles te willen verbouwen en veranderen voor de kleine man komt, dus voorzolder moest af, alle deuren en kozijnen opnieuw lakken, dat zijn er dus 15... behang op overloop, trappenhal en in de gang eraf, babykamer schilderen en de woonkamer. De ellende begon al bij het afhalen van behang, al het stukwerk kwam mee... dik drama, doei 13e maand dacht ik. Maar.... geluk bij een ongeluk.. jeujjj voor de huurwoningen, alles is door het woonbedrijf namelijk helemaal opnieuw gestukt, geen vuiltje aan de lucht meer en de muren helemaal nieuw. Moet af te krijgen zijn zou je denken, maar als ik mijn eentje onderhand 4 weken met 2 kozijnen bezig ben, kan het op dat tempo nooit goed komen natuurlijk, dus helppppp. Ja, ik vraag hulp, zo trots op mezelf. Zusje heeft begin van de babykamer gemaakt. Joyce helpt sowieso iedere zaterdag met van alles en nog wat, enorme steun. 2 weken geleden heeft mijn bonuspapa Jack de plafonds in de gang en op de overloop gedaan en papa toen de muren voorbehandeld, anders kan het stukwerk niet goed geverfd worden. Robert (broer van Joyce) heeft de muren inmiddels bijna klaar. Vorige week zaterdag heeft Jack en een vriend boven al het lakwerk afgemaakt. Afgelopen donderdag en vrijdag heeft de papa van vriendinnetje Tanja mijn woonkamer volledig opnieuw geverfd en volgend weekend komen papa en zijn vriend beneden al het lakwerk afmaken en gisteren heb ik met Jack de babykamer afgemaakt, met name de kleine details zoals wat verfwerk bijwerken, vloer en stopcontacten goed schoongemaakt. Dus... die extra hulp heeft er binnen 3 weken voor gezorgd dat letterlijk alles gedaan is. A.s. donderdag worden de babykamer en kinderwagen geleverd en daarvoor ga ik volgend weekend gordijnen bestellen.. C'est fini!... bijna dan! Dat wordt dik genieten de aankomende weken... niet alleen van mijn kleine man, maar ook van mijn nieuwe huis. Vraag je jezelf af, wat haalt die zich allemaal op der hals. Nou dat vraag ik mezelf ook nog af. Nesteldrang zullen we maar zeggen. Foto's van mijn mooie paleisje volgen nog als alles echt helemaal klaar is..
Nog wat foto's en een videootje >
20 weken echo -->
Echo Fontys #22weken (15 nov)
Kleine primeur van de babykamer >
Hartje <3
(Mocht het filmpje in de mail nu niet goed zichtbaar zijn, kun je hem ook via YouTube bekijken door HIER te klikken)
6 oktober >
Jaaaa de eerste schopjes zijn een feit met 16.1 week. Heel bijzonder. Wist niet precies waar ik op moest letten, maar een vriendinnetje zei dat het als belletjes in je buik voelde... en ik maar denken dat mijn darmen van slag zijn. Nou nee dus... kleine Pixel laat voortaan van zich horen, klein draakje.
13 oktober >
Met 17.1 heb ik op camera het eerste schopje van buitenaf al te pakken. Nog niet heel sterk, maar mijn buikje komt duidelijk omhoog. Naar mate de weken verstrijken wordt kleine Pixel sterker.. Ik kan niet meer om de schopjes heen en als ik mijn hand op mijn buik leg voel ik hem ook.
1 november >
Het is zover... sta al op met een brok in mijn keel. Today is the day! De 20 weken echo. Bij eerdere echo's zat ik stiekem wel een beetje met de angst dat het hartje niet meer zou kloppen, die angst is er op dat moment helemaal niet, want hij is duidelijk aanwezig. Maar je zou toch maar het nieuws krijgen dat het niet goed is.. en nu ben ik helemaal geen pessimist, want vele om mij heen hebben gewoon een gezond gekregen, maar heb toch al 4 keer meegemaakt dat de zwangerschap moest worden afgebroken omdat de kleine niet levensvatbaar bleek te zijn. Garantie heb je zelfs na een 20 weken echo niet, maar toch iets meer zekerheid, omdat alle belangrijke organen worden nagekeken. Enfin, om 14.30 uur zit mijn werkdag erop. Op mijn gemak naar huis, Rocky uitlaten en opfrissen. Om 15.30 uur pikken Papa en Marie-Jose me op. Zo nuchter als altijd geloven ze het wel. Ze gaan er standaard vanuit dat alles goed is. Fijn dat zij wel zo optimistisch zijn, maar dat veranderd bij mij niks. Heb ik wel gezien bij mijn zusje, zagen ze op de 20 weken echo een schissis afwijking bij mijn neefje. Dat was toen best een shock voor iedereen. Inmiddels is zijn lipje super mooi gecorrigeerd, maar zorgen heeft ze altijd, want nu blijkt zijn kaak niet goed te zijn, waardoor hij weer geopereerd moet worden. Inmiddels al voor diverse problemen zo'n 16 keer geopereerd. En ja dat is best wel heel zwaar als alleenstaande moeder. Maar het belangrijkste is dat de kleine man geestelijk gezond is en dit tijdelijke defecten zijn, hij functioneert goed in de maatschappij en dat is het enige wat voor mij telt. Mijn belangrijkste prioriteit nu zijn de aanleg van de hersens, hartje en organen. Uiterlijke defecten zijn op te lossen. Anyway... want nu kom ik wel heel dramatisch over, wil ik toch vermelden dat ik enorm naar uitkijk om mijn kleine prins weer te zien, is inmiddels 6 weken geleden, ben zoooo benieuwd hoe hij gegroeid is.
Om 16 uur mogen we naar binnen. Mag meteen plaats nemen op het bed met het hart in mijn keel, maar zodra ik lig en kleine Pixel zie word ik meteen weer rustig.. WAUW.... wat is hij gegroeid.. ik ben al verliefd, maar die gevoelens worden alleen maar sterker. Meneer past niet eens meer op het echo beeld, het is al een hele knul, mijn trots!! Terwijl ik mijn ogen niet van het beeld kan houden verteld ze eigenlijk in no time dat alles er goed uitziet. Opgelucht loop ik weer naar buiten, nagenietend van de mooie beelden.
En verder >
Heb redelijk wat last van harde buiken, last van mijn bekken, banden en enorme vermoeidheid. De vermoeidheid komt van het onrustig slapen. Moet er soms wel 4 keer uit om te plassen. Gelukkig afgewisseld met enkele nachten waar ik er maar 1 keer uit moet. Voor de harde buiken maak ik in tussentijd nog 2 keer een afspraak met de verloskundige, moet minder gaan werken en meer rust nemen. Gelukkig heb ik daar nu niet veel moeite mee, want ondanks mijn hersens voor 10 vooruit willen, wil mijn lichaam niet echt. Na controle blijkt mijn baarmoedermond gelukkig nog goed dicht te zitten, wat al een hele opluchting is. Kamp helaas wel met een blaasontsteking, dus nu moet ik er in de nacht zo'n 6 keer uit, krijg daarvoor nu een kuurtje voor 7 daagjes, maar eej kleinigheidje blijf je houden. Op 14 november heb ik een doppler gekocht daarmee kan ik zelf naar het hartje luisteren, hoe gaaf is dat! En nee ik ben niet iedere dag aan het luisteren ;-) Maar zo mee en dan kan ik nu lekker een momentje voor mezelf nemen met mijn kleine drukke man, heerlijk is dat. Ondanks de lichamelijke kwaaltjes, geniet ik echt wel van zijn getrappel en alleen al bij het horen van zijn hartslag of bij het zien van zijn foto schiet ik weer vol, de aankomende 16 weken zijn echt wel te overzien, kan echt niet wachten. Gelukkig gaat de tijd snel.
Normaal krijg je tussen de 20 en 35 weekjes geen echo's meer. Nu heb ik op 15 november via de Fontys een gratis echo gehad, zie foto's 22 weken hieronder. Op 22 november heb ik ook een gratis echo gehad, hiervan heb ik geen leuke foto's want heb letterlijk een uur naar meneer zijn ruggengraat zitten kijken. Nu snap ik ook waarom ik hem minder voel, hij is 180 gedraaid en zijn rug ligt dus naar mijn buik en zijn handen en voetjes naar mijn rug, ruimte genoeg dus.
Thuisfront >
Tja wat zal ik daar over zeggen. Ik had het briljante plan nog alles te willen verbouwen en veranderen voor de kleine man komt, dus voorzolder moest af, alle deuren en kozijnen opnieuw lakken, dat zijn er dus 15... behang op overloop, trappenhal en in de gang eraf, babykamer schilderen en de woonkamer. De ellende begon al bij het afhalen van behang, al het stukwerk kwam mee... dik drama, doei 13e maand dacht ik. Maar.... geluk bij een ongeluk.. jeujjj voor de huurwoningen, alles is door het woonbedrijf namelijk helemaal opnieuw gestukt, geen vuiltje aan de lucht meer en de muren helemaal nieuw. Moet af te krijgen zijn zou je denken, maar als ik mijn eentje onderhand 4 weken met 2 kozijnen bezig ben, kan het op dat tempo nooit goed komen natuurlijk, dus helppppp. Ja, ik vraag hulp, zo trots op mezelf. Zusje heeft begin van de babykamer gemaakt. Joyce helpt sowieso iedere zaterdag met van alles en nog wat, enorme steun. 2 weken geleden heeft mijn bonuspapa Jack de plafonds in de gang en op de overloop gedaan en papa toen de muren voorbehandeld, anders kan het stukwerk niet goed geverfd worden. Robert (broer van Joyce) heeft de muren inmiddels bijna klaar. Vorige week zaterdag heeft Jack en een vriend boven al het lakwerk afgemaakt. Afgelopen donderdag en vrijdag heeft de papa van vriendinnetje Tanja mijn woonkamer volledig opnieuw geverfd en volgend weekend komen papa en zijn vriend beneden al het lakwerk afmaken en gisteren heb ik met Jack de babykamer afgemaakt, met name de kleine details zoals wat verfwerk bijwerken, vloer en stopcontacten goed schoongemaakt. Dus... die extra hulp heeft er binnen 3 weken voor gezorgd dat letterlijk alles gedaan is. A.s. donderdag worden de babykamer en kinderwagen geleverd en daarvoor ga ik volgend weekend gordijnen bestellen.. C'est fini!... bijna dan! Dat wordt dik genieten de aankomende weken... niet alleen van mijn kleine man, maar ook van mijn nieuwe huis. Vraag je jezelf af, wat haalt die zich allemaal op der hals. Nou dat vraag ik mezelf ook nog af. Nesteldrang zullen we maar zeggen. Foto's van mijn mooie paleisje volgen nog als alles echt helemaal klaar is..
Nog wat foto's en een videootje >
20 weken echo -->
Echo Fontys #22weken (15 nov)
Kleine primeur van de babykamer >
Hartje <3
(Mocht het filmpje in de mail nu niet goed zichtbaar zijn, kun je hem ook via YouTube bekijken door HIER te klikken)
