Hehe, eindelijk... als de wekker gaat realiseer ik mij dat het de 16e is. De dag van de intake. Voor mijn gevoel gaat het dan echt beginnen na vandaag. Eerst even werken van 8.30 tot 12.30 uur.
De afspraak staat om 13.15 uur. Om 12.30 uur komt mijn zusje me halen op het werk. Omdat het niet handig is dat mijn auto daar blijft staan ga ik vandaag met de bus naar het werk, wat een feest! Kan wel merken dat ik niet vaak met de bus ga, want de weg van het station naar het werk stinkt het zo enorm in de bus, staat jan en alleman in mijn nek te hijgen dat ik niet weet hoe snel ik de bus uit moet komen en ja je raad het natuurlijk al, als ik uitstap en de bus weer aanrijd kom ik erachter dat ik vergeten ben uit te checken. Klote systeem, wie verzint dan ook zoiets?
Gelukkig vliegt de tijd voorbij, om 12.30 uur staat mijn zusje er met haar zoontje Jayden, mijn kleine grote vriend, inmiddels 6 jaar. Het is druk op de weg en we lopen vertraging op. Om 13 uur besluit ik even te bellen dat we iets later zijn. Als het 13.25 uur is geeft de navigatie aan dat we er zijn, maar we staan op een of andere ventweg, geen kliniek te bekennen. Hebben wij weer, 2 vrouwen met navigatie en dan nog de weg kwijt raken? Ik pak google maps erbij, lang leven de technologie. Ik zoom de straatnamen in. Ineens wordt de kliniek weergegeven naast de rotonde. Hoe moeilijk kan het dan nog zijn zou je denken? Uhu... best moeilijk dus. Wij terug naar rotonde, maar toch presteren we het om er naast af te kijken. Dus ik zeg daaaaaarrrrr... maar je ze was te laat, dus we besluiten nog een extra rondje om de rotonde te rijden, zou er haast duizelig van worden. Die auto's zullen ook wel gedacht hebben. Om 13.30 uur bereiken we dan eindelijk onze bestemming 'Nij Geertgen'.
Mijn zusje en neefje blijven in de wachtkamer, waar voldoende speelgoed aanwezig is voor de kleintjes. Ik mag al vrij snel met de assistent mee, even wat gegevens controleren en kopie paspoort en verzekeringspas maken. Gelukkig zijn mijn aanmeldingsformulieren goed aangekomen. De vriendelijke mevrouw geeft me een rondleiding en legt het een en ander uit. Voel me er meteen thuis. Vrij snel komt de arts me halen. De beste man ziet er wat oudbollig uit, maar hij is heel vriendelijk. Hij wil wat persoonlijke info hebben, lengte, gewicht, medicijn gebruik, allergieën, erfelijke ziektes. Ik vertel over mama haar COPD, dan kijkt hij me heel zielig aan en vraagt hoe oud ze was en wanneer het gebeurd is. Ja hier had ik dus niet op gerekend, kan er prima over praten als ik dat wil, maar niet als ik er niet op voorbereid ben. Als ik het wat heb uitgelegd kijkt hij nog zieliger en zegt, ze was wel heel jong hé? Shit, wat doe je me aan vent.. ik slik een keer en knik 'ja'. Nu weer over op het onderwerp van de dag. Hij legt uit wat er na dit gesprek volgt en dan ineens zijn we klaar. Nou dat viel toch reuze mee, heb ik me daar de hele ochtend druk om gemaakt? Ik neem weer plaats in de wachtkamer bij Sabina waar Jayden nog heerlijk aan het spelen is. Nu moet ik wachten op de verpleegkundige om een vervolg afspraak in te plannen. Binnen 10 minuten word ik weer gehaald. De volgende afspraak is die met de psycholoog. Noodzakelijk in dit traject als bewust alleenstaande moeder (BAM). Ze willen weten of je stabiel bent en alles goed voor elkaar hebt. De eerst mogelijke optie is op 25 januari om 13 uur. Prima, alleen nog even vrij regelen, maar dat komt goed. Als het gesprek met de psycholoog goed verloopt, krijg ik definitief groen licht en kan de verdere procedure in gang gezet worden. Ik vraag nog wat over de verdere procedure, ze zegt dat er na 25 januari nog 1 gesprek met de psycholoog volgt, maar dat is voor de donorkeuze, waarna het zaad ook direct besteld wordt. Als het zaad binnen is, levertijd afhankelijk van mijn keuze, volgt er op de 9e dag van mijn cyclus een onderzoek om te kijken of ik een goede eisprong heb, bij groen licht, mag ik die maand meteen starten. Verwacht ergens in april.
Krijg nog wat papieren met informatie mee en loop helemaal happy naar buiten. De kop is eraf... I'm in the game!
De afspraak staat om 13.15 uur. Om 12.30 uur komt mijn zusje me halen op het werk. Omdat het niet handig is dat mijn auto daar blijft staan ga ik vandaag met de bus naar het werk, wat een feest! Kan wel merken dat ik niet vaak met de bus ga, want de weg van het station naar het werk stinkt het zo enorm in de bus, staat jan en alleman in mijn nek te hijgen dat ik niet weet hoe snel ik de bus uit moet komen en ja je raad het natuurlijk al, als ik uitstap en de bus weer aanrijd kom ik erachter dat ik vergeten ben uit te checken. Klote systeem, wie verzint dan ook zoiets?
Gelukkig vliegt de tijd voorbij, om 12.30 uur staat mijn zusje er met haar zoontje Jayden, mijn kleine grote vriend, inmiddels 6 jaar. Het is druk op de weg en we lopen vertraging op. Om 13 uur besluit ik even te bellen dat we iets later zijn. Als het 13.25 uur is geeft de navigatie aan dat we er zijn, maar we staan op een of andere ventweg, geen kliniek te bekennen. Hebben wij weer, 2 vrouwen met navigatie en dan nog de weg kwijt raken? Ik pak google maps erbij, lang leven de technologie. Ik zoom de straatnamen in. Ineens wordt de kliniek weergegeven naast de rotonde. Hoe moeilijk kan het dan nog zijn zou je denken? Uhu... best moeilijk dus. Wij terug naar rotonde, maar toch presteren we het om er naast af te kijken. Dus ik zeg daaaaaarrrrr... maar je ze was te laat, dus we besluiten nog een extra rondje om de rotonde te rijden, zou er haast duizelig van worden. Die auto's zullen ook wel gedacht hebben. Om 13.30 uur bereiken we dan eindelijk onze bestemming 'Nij Geertgen'.
Mijn zusje en neefje blijven in de wachtkamer, waar voldoende speelgoed aanwezig is voor de kleintjes. Ik mag al vrij snel met de assistent mee, even wat gegevens controleren en kopie paspoort en verzekeringspas maken. Gelukkig zijn mijn aanmeldingsformulieren goed aangekomen. De vriendelijke mevrouw geeft me een rondleiding en legt het een en ander uit. Voel me er meteen thuis. Vrij snel komt de arts me halen. De beste man ziet er wat oudbollig uit, maar hij is heel vriendelijk. Hij wil wat persoonlijke info hebben, lengte, gewicht, medicijn gebruik, allergieën, erfelijke ziektes. Ik vertel over mama haar COPD, dan kijkt hij me heel zielig aan en vraagt hoe oud ze was en wanneer het gebeurd is. Ja hier had ik dus niet op gerekend, kan er prima over praten als ik dat wil, maar niet als ik er niet op voorbereid ben. Als ik het wat heb uitgelegd kijkt hij nog zieliger en zegt, ze was wel heel jong hé? Shit, wat doe je me aan vent.. ik slik een keer en knik 'ja'. Nu weer over op het onderwerp van de dag. Hij legt uit wat er na dit gesprek volgt en dan ineens zijn we klaar. Nou dat viel toch reuze mee, heb ik me daar de hele ochtend druk om gemaakt? Ik neem weer plaats in de wachtkamer bij Sabina waar Jayden nog heerlijk aan het spelen is. Nu moet ik wachten op de verpleegkundige om een vervolg afspraak in te plannen. Binnen 10 minuten word ik weer gehaald. De volgende afspraak is die met de psycholoog. Noodzakelijk in dit traject als bewust alleenstaande moeder (BAM). Ze willen weten of je stabiel bent en alles goed voor elkaar hebt. De eerst mogelijke optie is op 25 januari om 13 uur. Prima, alleen nog even vrij regelen, maar dat komt goed. Als het gesprek met de psycholoog goed verloopt, krijg ik definitief groen licht en kan de verdere procedure in gang gezet worden. Ik vraag nog wat over de verdere procedure, ze zegt dat er na 25 januari nog 1 gesprek met de psycholoog volgt, maar dat is voor de donorkeuze, waarna het zaad ook direct besteld wordt. Als het zaad binnen is, levertijd afhankelijk van mijn keuze, volgt er op de 9e dag van mijn cyclus een onderzoek om te kijken of ik een goede eisprong heb, bij groen licht, mag ik die maand meteen starten. Verwacht ergens in april.
Krijg nog wat papieren met informatie mee en loop helemaal happy naar buiten. De kop is eraf... I'm in the game!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten