Dag 5..
Na het werk snel naar huis, douche en om 13.45 uur met mijn zusje Sabina richting de kliniek voor de echo. Heb inmiddels 4 injecties gehad, vanavond de 5e. Vol goede hoop ga ik er heen, er moeten vast tig eitjes zitten. De heenweg begint al goed, omleiding in Nuenen. Als ik de kliniek probeer te bellen zijn er 8 wachtende voor me, hopeloos dus. Daar ga ik niet op wachten, ik hang weer op. Het loopt toch altijd uit, dus ze zien ons wel verschijnen. Afspraak staat om 14:25 uur, we komen om 14:40 uur aan, valt mee toch? Uiteindelijk loopt het voor een goeie uit want om 15:20 uur zijn we pas aan de beurt, maar shit happens, de vriendelijkheid van de arts maakt een hoop goed.
Ze bekijkt mijn dossier en wil even verifiëren of het klopt dat de 18e juni mijn eerste menstruatie dag was. Ze ziet dat ik met 225 eenheden Fostimon ben begonnen, best een hoge aanvangsdosis zegt ze, maar dat doen ze expres. Omdat ze niet weten hoe mijn lichaam reageert en deze is eventueel makkelijk te verlagen. Ik geef aan dat ik graag nog wat uitleg wil over de verschillende schema's, zo gezegd zo gedaan. Erna back to the point, ben tenslotte voor de echo gekomen. Ik vertel mijn zusje dat ze maar ff naast me moet komen zitten, wil niet dat ze vanuit achter volle inkijk heeft. De arts moet lache, mijn zusje lacht me ook uit want dit hebben we met de bevalling dadelijk ook. Maar heb dan waarschijnlijk zoveel pijn dat het me niet boeit. De aanhouder wint, ze staat naast me. Ze begint met de linker eierstok, daar zijn 4 follikels te zien (nog even voor de mensen die het niet meer weten, dit zijn eiblaasjes, waarin de eicel zich zou moeten bevinden), ik reageer schokkend, 4 maar? ik had aan 1 eierstok zeker 8 follikels verwacht, heb nog goede hoop op de linker eierstok, maar helaas daar zit helemaal niks. Helemaal niks? Oh jeeee en ik maar denken dat ik met een hoge dosis begon? Er is namelijk altijd nog de vraag of de follikels daadwerkelijk gevuld zijn met een eicel? Meestal moet er 1 eicel inzitten, maar soms zijn ze ook leeg. Om te kunnen doneren heb ik er minimaal 10 nodig, dit komt bij lange na niet in de buurt. Ben zwaar teleurgesteld, hoe kan dit nu? Ben dit ICSI traject juist ingestapt omdat ik wil doneren en nu heb ik er waarschijnlijk maar 4, omdat ik voor deel donatie gekozen heb moet ik die zelf houden, en zelfs dan is 4 weinig, want tijdens het bevruchtingsproces in het lab vallen er vaak ook nog wat af. De arts verteld wel dat het nog vroeg in het proces is en besluit daarom mijn Fostimon dosis te verhogen naar 300 eenheden. Daarnaast moet ik ook Cetrotide gaan spuiten vanaf vandaag, dat hormoon zorgt ervoor de eicellen niet los kunnen komen van de eierstokken. In mijn dossier wordt genoteerd dat ik geschrokken reageerde op de echo, zodat ze daar volgende keer rekening mee kunnen houden. Na dit gesprek nemen we weer plaats in de wachtkamer.
Na het werk snel naar huis, douche en om 13.45 uur met mijn zusje Sabina richting de kliniek voor de echo. Heb inmiddels 4 injecties gehad, vanavond de 5e. Vol goede hoop ga ik er heen, er moeten vast tig eitjes zitten. De heenweg begint al goed, omleiding in Nuenen. Als ik de kliniek probeer te bellen zijn er 8 wachtende voor me, hopeloos dus. Daar ga ik niet op wachten, ik hang weer op. Het loopt toch altijd uit, dus ze zien ons wel verschijnen. Afspraak staat om 14:25 uur, we komen om 14:40 uur aan, valt mee toch? Uiteindelijk loopt het voor een goeie uit want om 15:20 uur zijn we pas aan de beurt, maar shit happens, de vriendelijkheid van de arts maakt een hoop goed.
Ze bekijkt mijn dossier en wil even verifiëren of het klopt dat de 18e juni mijn eerste menstruatie dag was. Ze ziet dat ik met 225 eenheden Fostimon ben begonnen, best een hoge aanvangsdosis zegt ze, maar dat doen ze expres. Omdat ze niet weten hoe mijn lichaam reageert en deze is eventueel makkelijk te verlagen. Ik geef aan dat ik graag nog wat uitleg wil over de verschillende schema's, zo gezegd zo gedaan. Erna back to the point, ben tenslotte voor de echo gekomen. Ik vertel mijn zusje dat ze maar ff naast me moet komen zitten, wil niet dat ze vanuit achter volle inkijk heeft. De arts moet lache, mijn zusje lacht me ook uit want dit hebben we met de bevalling dadelijk ook. Maar heb dan waarschijnlijk zoveel pijn dat het me niet boeit. De aanhouder wint, ze staat naast me. Ze begint met de linker eierstok, daar zijn 4 follikels te zien (nog even voor de mensen die het niet meer weten, dit zijn eiblaasjes, waarin de eicel zich zou moeten bevinden), ik reageer schokkend, 4 maar? ik had aan 1 eierstok zeker 8 follikels verwacht, heb nog goede hoop op de linker eierstok, maar helaas daar zit helemaal niks. Helemaal niks? Oh jeeee en ik maar denken dat ik met een hoge dosis begon? Er is namelijk altijd nog de vraag of de follikels daadwerkelijk gevuld zijn met een eicel? Meestal moet er 1 eicel inzitten, maar soms zijn ze ook leeg. Om te kunnen doneren heb ik er minimaal 10 nodig, dit komt bij lange na niet in de buurt. Ben zwaar teleurgesteld, hoe kan dit nu? Ben dit ICSI traject juist ingestapt omdat ik wil doneren en nu heb ik er waarschijnlijk maar 4, omdat ik voor deel donatie gekozen heb moet ik die zelf houden, en zelfs dan is 4 weinig, want tijdens het bevruchtingsproces in het lab vallen er vaak ook nog wat af. De arts verteld wel dat het nog vroeg in het proces is en besluit daarom mijn Fostimon dosis te verhogen naar 300 eenheden. Daarnaast moet ik ook Cetrotide gaan spuiten vanaf vandaag, dat hormoon zorgt ervoor de eicellen niet los kunnen komen van de eierstokken. In mijn dossier wordt genoteerd dat ik geschrokken reageerde op de echo, zodat ze daar volgende keer rekening mee kunnen houden. Na dit gesprek nemen we weer plaats in de wachtkamer.
Na 10 minuten komt de verpleegkundige ons halen, ik krijg weer een prikcursus voor de Centrotide. Zo gepiept, want lijkt op de Fostimon, met deze aardige mevrouw plan ik ook direct de nieuwe echo. A.s. zondag om 9.20 uur mag ik terugkomen, op hoop van zegen. Nu nog de nieuwe hormonen halen bij de apotheek en dan weer richting huis.
Eenmaal thuis overdenk ik alles. Ik blijf stom verbaast, zo weinig follikels met zoveel hormonen? Als vrouw twijfel je toch aan jezelf, maar het schijnt zelfs met de hoogste dosis dat er soms geen eicellen willen gaan rijpen. Lang leven de natuur! Ik heb voor deze weg gekozen omdat ik perse eicellen wil doneren, anders had ik ook het gewone inseminatie traject in kunnen gaan zonder hormonen, en nu? Nu gaat waarschijnlijk het hele feest niet door. Ik heb waarschijnlijk wel 4 eicellen voor mezelf gemaakt die ik gewoon kan gebruiken en daar ben ik enorm blij mee, want ik heb maar 1 goede nodig, maar dan toch. Ik had de wens om andere vrouwen te helpen en dat dat misschien niet kan doorgaan is een domper. Buiten dat is het gebruik van die hormonen ook echt wel een geestelijke en lichamelijk belasting. Ik ben enorm teleurgesteld in mijn eigen lichaam en dat maakt me best verdrietig, na een potje janken is het tijd om mijn moed weer bij elkaar te rapen. Dit is niet zoals ik het gepland had, maar ga proberen mijn eigen prioriteiten voorop te stellen. Hopelijk zorgt de verhoging van de hormonen nog voor wat extra follikels en zo niet, heb ik het in ieder geval mijn best gedaan.
Ik breng de avond door met een vriendinnetje die beide hormonen mag injecteren bij me, zo fijn dat ik het nu niet zelf hoef te doen and she's a pro... Als er nog meer mensen zijn die willen oefenen? Be my guest!
Eenmaal thuis overdenk ik alles. Ik blijf stom verbaast, zo weinig follikels met zoveel hormonen? Als vrouw twijfel je toch aan jezelf, maar het schijnt zelfs met de hoogste dosis dat er soms geen eicellen willen gaan rijpen. Lang leven de natuur! Ik heb voor deze weg gekozen omdat ik perse eicellen wil doneren, anders had ik ook het gewone inseminatie traject in kunnen gaan zonder hormonen, en nu? Nu gaat waarschijnlijk het hele feest niet door. Ik heb waarschijnlijk wel 4 eicellen voor mezelf gemaakt die ik gewoon kan gebruiken en daar ben ik enorm blij mee, want ik heb maar 1 goede nodig, maar dan toch. Ik had de wens om andere vrouwen te helpen en dat dat misschien niet kan doorgaan is een domper. Buiten dat is het gebruik van die hormonen ook echt wel een geestelijke en lichamelijk belasting. Ik ben enorm teleurgesteld in mijn eigen lichaam en dat maakt me best verdrietig, na een potje janken is het tijd om mijn moed weer bij elkaar te rapen. Dit is niet zoals ik het gepland had, maar ga proberen mijn eigen prioriteiten voorop te stellen. Hopelijk zorgt de verhoging van de hormonen nog voor wat extra follikels en zo niet, heb ik het in ieder geval mijn best gedaan.
Ik breng de avond door met een vriendinnetje die beide hormonen mag injecteren bij me, zo fijn dat ik het nu niet zelf hoef te doen and she's a pro... Als er nog meer mensen zijn die willen oefenen? Be my guest!
Vrouwke.
BeantwoordenVerwijderenKop op. En ik weet hoe moeilijk dat is.
Uiteindelijk moet het goedkomen.
Ik zal voor je duimen. 😘