woensdag 11 november 2015

De knoop doorhakken

Woensdag 11 november
Mijn gedachtes blijven maar malen. Vooral tijdens werktijd. Een kleintje voor mezelf, ik kan het me haast niet voorstellen, dat is mij nog meer waard als dat ze morgen vertellen dat ik een miljoen gewonnen heb, daar zou ik op dit moment niet eens gelukkig van worden. Ben dit jaar al flink mijn dromen achterna gegaan door 2 dikke reizen te maken die altijd al hoog in het vaandel stonden. Amerika en klein stukje Canada en met papa naar Indonesië. Dat was best een impulsief idee, maar toen het idee aangedragen werd tijdens een avondje visite, ben ik papa net zo lang gaan stalken op zijn werkmail tot hij eindelijk 'JA' zei. Binnen 2 dagen meteen geboekt. Denk ken hij er in ieder geval niet meer onderuit en het was het dubbel en dik waard. Maar nu.... Ik besluit gewoon dat ik het ga doen, heb alles goed uitgezocht. Het leven is al zo onvoorspelbaar dus waarom wachten? Ben zo ongelooflijk enthousiast. 

Diezelfde avond komt mijn kleine zusje Jackie zonnebanken, ik haal dit onderwerp langzaam aan. Ze zegt dat ik altijd al een moedertje ben geweest voor iedereen en zeker weet dat ik het goed zal doen, ze staat 200 procent achter me en steunt me waar mogelijk. Dat was nummer 1.

Hoe ik het wil gaan doen? >

Er zijn best wat mogelijkheden:
1. Co-ouderschap met homostel, donor zelf gezocht via internet of bekende donor
2. Zelf een donor zoeken die alleen doneert maar niet mee opvoedt
3. Via een Deense donorbank
4. Via donorbanken bij desbetreffend ziekenhuis/kliniek

In Nederland is er een wetgeving dat het donorschap via een donorbank nooit anoniem kan, dus als het kind 16 is, kan deze gegevens opvragen van de vader. Via een donorbank heeft de vader geen enkele rechten, de vader mag niet eens opvragen of en hoeveel kinderen er verwerkt zijn. Er is een mogelijkheid tot Nederlandse en Deense banken.


Sommige vrouwen kiezen een bekende donor of zoeken via forums donors. Dat is voor mij geen optie, kies er bewust voor om de vader buiten beeld te houden. Anders kan ik alsnog aan dat ideaalbeeld voldoen door me snel in een relatie te storten en als ik dan eindelijk zwanger ben pleur ik de vader buiten. Houdoe en bedankt he! Vervolgens zit ik met een jankende vader omdat hij vind dat hij rechten heeft. Sorry voor de mannen met een kinderwens en die geen vrouwelijk partner hebben, maar je hebt toch echt een baarmoeder nodig om een kind te kunnen laten groeien. Een optie is ook nog dat ik iemand uit de kroeg vis, maar wat verkondig je later aan je kind? 'Mama wilde je zo graag dat ze wat zaad gejat heeft'. Bij de laatste optie zou ik mezelf niet eens meer recht in de ogen kunnen kijken en buiten dat wie weet wat voor erfelijke ziektes er ronddwalen in dat zaad, nog niet te spreken over soa's en HIV. Bij de donorbanken is alles gecontroleerd. De Deense banken vallen ook af om 2 redenen, als het kind de donor wil zoeken is Denemarken te ver weg en de kosten lopen veel hoger op als bij Nederlandse banken. Dus... het wordt een Nederlandse donorbank.

Manieren van insemineren >

ZI : Zelfinseminatie
KID  : Kunstmatige inseminatie met donorzaad, zaad wordt in de baarmoedermond gespoten
IUI : Kunstmatige inseminatie, zaad wordt bij de baarmoederholte ingespoten.
IVF en ICSI : Lijken enigszins op elkaar, bevruchting vind buiten de baarmoeder plaats. Ik kom hier sowieso (nog) niet voor in aanmerking.

Als vrouwen zelf een donor hebben of zaad bestellen bij de bank in Denemarken kan voor ZI gekozen worden. Voor mij sowieso uitgesloten, maar zou er om verschillende redenen überhaupt niet aan beginnen. Ga thuis echt niet lopen klote met een kwakje zaad. Wil zaad dat gecontroleerd is op erfelijkheid. Als je kiest voor zaad van een donorbank kom je zelf ook onder behandeling bij een gynaecoloog. Niet geheel onbelangrijk vind ik. Wil wel weten of ik vruchtbaar genoeg ben om het voorrecht te mogen hebben om zwanger te kunnen worden. Kinderen neem je namelijk niet, die krijg je.

Nu ik weet wat ik wil ga ik ook direct op zoek naar verschillende ziekenhuizen en klinieken die een eigen donorbank hebben. Op forums wordt hierover toelichting gegeven. Ik kom er al snel achter dat wachttijden in sommige ziekenhuizen behoorlijk kunnen oplopen. 11 maanden tot eerste intake en dan nog eens 11 maanden tot eerste behandeling en dan moet je nog beginnen. Ik zoek dus verder. Zo kom ik bij Nij Geertgen uit, hier in Brabant. Besluit meteen te bellen, wachttijd tot intake maar 4 weken, das mooi. Op 16 december van dit jaar kan ik al terecht. Als dit goed verloopt volgt er nog een afspraak bij een psycholoog. Dit is nodig als je dit traject alleen in gaat.

Vrijdag 13 november
Vandaag besluit ik het mijn andere zusje Sabina te vertellen. Die is meteen enthousiast en staat achter me. We fantaseren wat over namen, de babykamer en de bevalling. Tja we kunnen er niet vroeg genoeg mee beginnen haha..

Zondag 15 november
Vandaag ga ik om 14 uur even wat baantjes trekken met Jack en rond 17 uur heb ik Papa, Marie-Jose en 2 vrienden van hun uitgenodigd om de vakantiefilm van Indonesië te komen kijken en samen wat te eten. Ideale dag dus om ze allemaal in te lichten, want kan geen verschil maken, dat voelt niet goed. Bovendien wil ik het ook gehad hebben, het voelt toch als een last op mijn schouder. Tijdens het baantjes trekken komt het gesprek al snel op gang. Weer iemand die me snapt en volledig achter me staat, wat fijn dit. Als ik na het zwemmen thuis kom begin ik direct aan het eten, heb 1.5 uur de tijd, heerlijk Babi pangang, gehaktballetjes met een sausje en kipsaté met saté-saus (jaja, zelf gemaakte saus, nomnom). Mooi op schema gaat de bel, we kletsen wat en tijdens het eten zet ik de film aan, ik probeer het gesprek over kinderen te laten gaan door naar Yvon der kleinkind te vragen. Uiteindelijk vraagt ze of ik geen kinderen wil. Mooie inkopper om eerlijk antwoord te geven lijkt me. Geef aan dat ik zeker kinderen wil, maar geen relatie, nou zegt Yvon dat hoeft ook niet, vraag hoe papa en MJ erover denken, ze zijn het allemaal met elkaar eens. Ik zo mooi, want heb 16 december dus al een afspraak staan. Hehe wat een opluchting, het hoogste woord is eruit. 

Als iedereen weg is, bel ik mijn stiefzus Nicole nog even, omdat ik wil hebben dat ze dit van mij hoort en niet via via, best moeilijk om er uit het niks over te beginnen maar als het er dan eindelijk uit is, heb ik daar weer een positieve reactie... fieuwww.. diepe zucht vanuit mijn kant. Wat heerlijk dit. Later in de avond stuur ik Papa en MJ nog een bericht dat ik het fijn vond dat ze er waren en dat ik erg opgelucht ben.

Nu hopen dat ik het voorrecht heb om mama te mogen worden, anders moet ik het misschien toch maar gokken op die miljoen ;-)

Voor 16 december moet ik nog even een afspraak met de dokter gemaakt hebben, heb namelijk een verwijzing nodig ivm de vergoeding voor de behandelingen vanuit het VGZ.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten