The Future...

Als klein meisje droomde ik al van mijn eigen gezinnetje, je weet wel die prins op het witte paard, 2 kindjes, een jongen en een meisje, geweldige oma's en opa's, one big happy familie... 

Wat doe je met rammelende eierstokken als je alleen bent? We weten natuurlijk allemaal wat het ideaalbeeld is. Hoe wil ik dit zo snel bewerkstelligen? Terwijl ik dit typ vind ik het eigenlijk een absurde vraag, want wat is de definitie van het ideaalbeeld? Doen wat de normale gang van zaken is? Vriend, samenwonen, trouwen, kinderen, liefdevolle opa's en oma's? Sinds het overlijden van mama realiseer ik mij des te meer dat het leven zo enorm onvoorspelbaar is en verwachtingen constant bijgesteld moeten worden. Vooral de laatste jaren ben ik alleen maar bezig geweest met het willen voldoen aan de verwachtingen van een ander, waardoor ik dat van mijzelf weggecijferd heb. Wie heb ik daar uiteindelijk mee? Alleen mezelf inderdaad. Ik zal toch echt moeten zorgen voor mijn eigen geluk.

In het verleden heb ik me ooit eens verdiept in het 'Bewust alleenstaande Moederschap'. Ben daar uiteindelijk niet mee doorgegaan, omdat het toch behoorlijk taboe is en maakte me veel te druk om wat de buitenwereld er wel niet van zou denken. Dat punt ben ik nu voorbij gelukkig, leven en laten leven toch? Verders heb ik naast mijn familie met andere niet echt over mijn heftig aanwezige kinderwens gesproken, want de reacties waren dan meestal 'zorg eerst maar eens voor een vent'. Dus om het voor mezelf makkelijker te maken heb ik het laatste jaar maar geroepen 'Ik hoef geen kinderen meer'. Maar toen ik terugkwam uit Indonesië bedacht ik me 'Wie hou ik nu eigenlijk voor de gek?'. Inderdaad, alleen mezelf. Wat een dilemma! Ik besluit toch weer op zoek te gaan naar informatie over het alleenstaande moederschap. 

Hoe pak je zoiets aan? Welke mogelijkheden zijn er mbt inseminatie? Welke kosten komen er eventueel bij kijken? Wat kost een kind de eerste jaren, kinderkamer en opvang? Tegen welke kosten loop ik later nog aan? Hoeveel uur moet ik werken om voldoende inkomen te hebben en wat zijn de eventuele toeslagen? Want wil financieel van niemand afhankelijk gaan zijn. Voor ik het weet heb ik het hele plaatje compleet, ik heb me zelfs aangemeld op forums. Niemand weet waarmee ik bezig ben, maar stiekem word ik steeds enthousiaster. Een kind met zijn 2e opvoeden is al niet makkelijk, dus alleen al helemaal niet, maar moet ik daarom maar kinderloos blijven, ik ben best een besluitvaardig persoon dus heb dan ook direct besloten dat dat totaal geen optie is. Wachten op de prins die met zijn slak ergens tussen de lichtjaren vast hangt ook niet want het is tot op heden niet gelukt, wie garandeert mij dat het de aankomende 5 jaar bijvoorbeeld wel lukt? Dat dacht ik al, niemand dus. Ik ben me goed bewust van de nadelen om dit alles alleen te doen, maar.... het heeft ook heel veel voordelen, beslis zelf over de opvoeding, de naam, de kinderkamer en ga zo maar even verder. Het kindje zal zo enorm gewenst zijn. Zie mezelf al helemaal in het vliegtuig richting Spanje zitten met zo een kleine dreumes van een jaar of twee, heerlijk naar het strand, wandelen, zandkastelen maken, gewoon genieten. Er zullen veel slapeloze nachten gaan komen de aankomende jaren, nog veel meer stront en heel veel kots, een hoop zorgen, maar nog veel meer knuffels, kusjes en heel veel liefde.

Ik besluit er nog een nachtje over te gaan dromen.........